Χαίρε δάσος αγριόδασος,
Με τον πολυ αέρα,
Φουρτουνίζεις πέρα δώθε ελεύθερα,
Με τα φύλα τα φθινωπωρινά να κυματίζουν,
Μερικά ακόμα συδεδεμένα …
Και άλλα στο πάτωμα δημιουργώντας ένα πανέμορφο πολύχρωμο χαλί.
Ξαφνικά αντιλαμβάνομαι υπάρχει μια κούνια ανάμεσα σε δύο γυμνά δέντρα.
Μόνο του…περιμένει…
Τα σκοινιά έχουν μπερδευτεί, περιμένουν να τα απελευθερώσω..
Μόλις το βλέπω..
Το σώμα μου χαμογελάει …
Είναι σαν να με καλεί…
‘Έλα’…μου λέει…
Νιώθω να με τραβάει….
Ούτε καν το σκέφτομαι…το ακουλουθώ…
Βάζω το ένα μου πόδι και μετά το άλλο και στέκομαι απάνω..
Τώρα ανεμίζω μαζί με τα φύλλα…
Μαζί με όλα τα δέντρα γύρω μου…
Νιώθω σαν ένα φτερό…
Ελεύθερη…
Έχω φτερά τώρα…
Ξεκινώ μπροστά και πίσω…
Μετά αλλάζω κατεύθυνση και πηγαίνω δεξιά και αριστερά.
Πνοή…ευαισθησία…
Είμαι σε αρμονία με την γη…
Κλείνω τα μάτια μου…εξαφανίζομαι..πετάω…
Νιώθω την γη κάτω από τα πόδια μου,
Τα δέντρα και τα φυτά γύρω μου,
Και τον ουρανό από πάνωμου.
Μμμμμμμμ….
Η καρδιά μου ανοιχτή…ολόκληρο το σώμα μου…και η ψυχή μου…
Όλα είναι καθαρά πάλι…
Έχω ξαναγυρίσει στον εαυτό μου…
Στην ζωή…